je suis rien

(Westland, 14 december 2024, nummer 474). Voor wie het nog niet wist: Burgemeester Bouke Arends blijft nog jaren eerste burger van Westland. Dezer dagen is hij voor een tweede termijn van 6 jaar benoemd. Officieel plechtig bekrachtigd, via de commissaris van de koning in Zuid-Holland, door de vorst zelf en woensdag al theatraal bekendgemaakt tijdens de plenaire gemeenteraadsvergadering in Naaldwijk.
Met een dankbare speech, felicitaties zelfs van nauwelijks koningshuisgezinde raadsleden en een Westlands gekleurd gebakje. Zelfs voor het gewone volk dat eigenlijk voor de padelbaan in Monster aanwezig was. Of voor de beslissing om een Kunstmuseum in Honselersdijk te realiseren.

Automatisme
De herbenoeming van een burgemeester is in principe een automatisme. Je moet je echt te gek hebben gedragen, fraude hebben gepleegd of op heterdaad te zijn betrapt bij huiselijk geweld, om een verlenging van de baan te riskeren. Oh ja, de functie is kroonbenoemd dus met publiekelijke majesteitsschennis gooi je ook je eigen glazen in.
Daarom is het wonderbaarlijk dat de vrijwel vanzelfsprekende herbenoeming omgeven wordt door zoveel ritueel. Je hoeft niet eens republikein te zijn om geregeld te moeten glimlachen bij dat totale toneelstukje. Waarbij niet alleen het publiek, de mede-acteurs maar ook de hoofdrolspeler al van tevoren weten hoe het afloopt. Goed dus, althans voor de betrokkene.

Functioneringsgesprek
Eigenlijk is het enige spannende moment, met een beetje zenuwen, een soort examengevoel en mogelijke zweetpareltjes, het functioneringsgesprek dat al maanden geleden tussen het gekozen seniorenconvent en de burgemeester plaats vond.
Daar weten wij als Westlanders inhoudelijk niets van maar het clubje van fractieleiders kennende was de rode draad van het gesprek aangenaam, begripvol, licht kritisch, beleefd, tegen het gezagsonderdanige aan. Je hoeft na afloop geen blauwe ogen te verwachten maar van een pittige en knorrige toon was geen sprake. Zeker ook niet omdat de burgemeester al snel kritiek pareerde met de belofte van beterschap.

Eeuwig geheim
Een tweede onaangenaam moment is voor het ‘slachtoffer’ de bekendmaking van de uitslag van de hoofdelijke stemming. Die is voor eeuwig geheim en is naar buiten toe alleen ja of nee.
Dat geldt ook de betrokkene zelf die niet weet of er unanimiteit was of dat enkele raadsleden misschien wel tegen waren. Een herbenoemde burgervader blijft dus ‘eeuwig’ – leuk tijdens latere politieke debatten! – wel eens denken: Was hij tegen mij? Of zij?

Nog dezelfde
Interessant is wel of de nu herbenoemde Bouke de komende jaren dezelfde blijft. Er zijn al vele wetenschappelijke rapporten gepubliceerd waarin staat hoe anders bijvoorbeeld (herkozen) premiers of presidenten daarna werden. Logisch, want dan is veelal de toekomstdruk voorlopig weggevallen en kunnen ze, bot gezegd, eigenlijk ‘doen wat ze willen’. En dat geldt ook voor burgemeesters..

Plv. voorzitter Cor van der Mark en de herbenoemde burgemeester. Foto Thierry Schut

De nu nog 58 jarige Arends zit nu in principe gebakken tot december 2030, dan is hij ruim 64 jaar. Mag hij, als hij wil, hier doorgaan tot zijn zeventigste. En dat moeten we niet uitsluiten nadat hij deze week, voor een nuchtere noorderling bar enthousiast, verklaarde als een echte Westlander zeer ambitieus aan de gang te gaan.

Emmen
Maar bekend is ook dat hij hier woont, dat zijn vrouw elk weekend naar Westland komt, nog enkele dagen in hun oude woonplaats Emmen werkt, waar ze nog een huis bezitten. En dat zijn geboortegrond (familiaal) nog steeds trekt. Realiteit is verder dat veel burgemeesters in hun tweede termijn, nogal eens een andere (burgemeesters)baan zoeken.
Misschien dat Bouke tegen die tijd hier wel een vakantiehuisje heeft gekocht. Vanwege de Westlandse duinen en het strand. Want in zijn hart vindt hij het inmiddels wel jammer dat die niet in Drenthe zijn te vinden.

Je rubriek ‘je suis rien’ is een boeketje columnpjes, vaak maar van één alinea. Een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje, soms met serieuze ondertoon.