je suis rien

(Westland, 15 oktober 2022, nr. 361). Het Westlandgevoel, het wil maar niet lukken. Ook al zitten we zo’n 20 jaar gemeentelijk onder één dak, de kernen blijven kernen. Op zijn Westlands, een Naaldwijker blijft een Naaldwijker, een Poeldijker een Poeldijker, enz. enz. In alle kernen.
In De Lier liep het onlangs bijna uit de hand toen daar een aantal fanatiekelingen een enquête hielden. Omdat ze ervan overtuigd waren dat de meerderheid van hun dorp zich het liefst los wil maken van Westland om zich daarna aan te sluiten bij Midden-Delfland. Dat lukte niet al schrokken de initiatiefnemers wel dat ze zoveel navolging kregen.

Boosdoeners
Het zijn soms kleine speldenprikken maar ook in andere kernen zoals ‘s Gravenzande bespeur je onderhuids dat soort onafhankelijkheidsgevoelens. Die, net als in De Lier, ook vaak gebaseerd zijn op anti-Naaldwijkse gevoelens, want dáár wonen de echte boosdoeners.
In het Breeje Durp hebben ze, net als in andere Westlandse kernen, ook een Biz, dat is eigenlijk een soort moderne winkeliersvereniging. Die heeft nu een nieuw logo gepresenteerd. Vaak is dat een kleurrijk plaatje met herkenbare symbolen, bijna iedere Biz wel zoiets. Niks nieuws dus.

Zelfs in Maasdijk
Maar achter dit goudgeelblauwe blikvangertje gaat wel een professioneel citymarketingplan schuil. Met als nieuwe slogan: Schat tussen kas en kust. Waarbij waarden als gezellig, verborgen, verbindend, verrassend en vakmanschap centraal staan om s Gravenzande te onderscheiden van al die andere Westlandse kernen. Met fraaie zinnen als: Hier ontmoeten mensen elkaar graag en word je altijd vriendelijk ontvangen. Het is het meest gezellige centrum van Westland. Hier is het altijd fijn verblijven.
Je zou die ook zo in Wateringen, Monster of zelfs in Maasdijk kunnen gebruiken. Zeggen ze daar.

Huwelijk met hobbels
De relatie tussen de gemeente Westland en Jumbo-supermarkt ondernemer Edward Koornneef is te vergelijken met een huwelijk met hobbels. Never a dull moment, waarbij je je kunt afvragen hoeveel serviezen er symbolisch al aan diggelen zijn gegooid.
Nog maar onlangs was er weer enige reuring over wie er financieel verantwoordelijk was voor de te kleine verkeerslussen aan de Secretaris Verhoeffweg in Naaldwijk die zijn aangelegd vanwege de komst van een grote super daar. Die fittie kon worden opgelost omdat er een fonds is waar beide partijen een bijdrage aan leverden. Geen ruzie, wel kribbigheid.
Bijna tegelijkertijd stonden dezelfde partij wel met ruzie tegenover elkaar over het niet openbaar maken van parkeerplaatsen voor de Jumbo in Kwintsheul. Dat was wel afgesproken en de gemeente sloeg nu toe door een forse last onder dwangsom op te leggen. Waarna de supermarktondernemer tactisch tijd kocht door een (bezwaarlijke) zienswijze aan te kondigen.

Toch liefde?
Maar nog geen 14 dagen later meldden de twee echtelieden zich met het bericht dat ze samen een akkoord hadden gesloten over de bouw van een nieuwe Jumbo in Wateringen. Groter en met betere parkeermogelijkheden laat de gemeente weten. Bijna zou je denken dat er sprake is van liefde. Vraag is alleen hoe lang?

Zinloos onrustig
Na een bericht over statushouders die een huis krijgen en daarna ontslag nemen om van een uitkering te gaan leven, twitterde VVD-steunraadslid Roel Batelaan: Ach laat iemand lekker! Misschien is het iets uit een andere cultuur om uit dankbaarheid thuis te gaan zitten met een uitkering.
De Batelaanse humor schoot in het verkeerde keelgat van D66-fractievoorzitter Benjamin Hofland die ernstig reageerde met de antwoorden die de gemeente Utrecht over de zaak had gepubliceerd. Waarna Batelaan, nu ineens ook ernstig, daar weer in detail op reageerde. En daarna Hofland weer. In Twitterland bleef het nog lang zinloos onrustig tussen beide jonge politici. Zo werkt dat anno 2022.

De rubriek ‘je suis rien’ is een boeketje columnpjes, vaak maar van één alinea. Een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje, soms met serieuze ondertoon.