(Westland, 14 mei 2022, nr. 339). Politiek gesproken is de tijd tussen de gemeenteraadsverkiezingen en het bekend worden van een nieuw bestuurscollege een bestuurlijk en doodsaai ‘niemandsland’. De oude meuk mag niks doen dan alleen maar lopende zaken, de nieuwe is nog niet geformeerd en houdt zijn snater.
Daarom worden er in deze bestuurloze periode geen echt belangrijke commissievergaderingen gehouden. Deze week werden er twee gecombineerd, zelfs die had een weinig schokkende agenda. Alhoewel, er werd lang gepraat over de nieuwbouw naast en behoud van de watertoren in Naaldwijk en ook een rondvraag over de (weer) afgesloten Ambachtsweg in Wateringen kostte wat tijd.
Hoe heet die?
Eventjes leek de vergadering meer een soort kennismakingstest met nieuwe raadsleden. Zo raakte commissievoorzitter, en oude CDA-rot, Cor van der Mark bijna in de war omdat hij alle namen en gezichten nog niet kende. Aan de plaatsvervangende griffier naast hem had hij ook weinig, want die zei alleen maar: ‘Die VVD-mevrouw naast uh…’.
Waarna Cor wat verstoord vroeg: ‘Hoe heet die?’ en de griffier hem nog verder de put in hielp met: ‘Ja, dat weet ik niet.. ‘. Gelukkig voor beiden stond (per vergissing?) Cors microfoon de hele tijd open zodat ‘slachtoffer’ Suzanne van Erven (van de VVD) zelf haar naam maar noemde.
Suzanne van Erven (VVD)
Meer appartementen
Verder was de bijeenkomst ook een soort debat-oefeningetje voor nieuwe raadsleden. Zo belandde CDA’er Kevin Klinkspoor op het beginnersfoutjespad, bijzonder omdat hij jarenlange ervaring heeft als voorzitter van de Jongerenraad Westland. Hij kwam met een pleidooi voor meer appartementen (in die monumentale) watertoren vooral voor jongeren en starters.
In elkaar stort
Natuurlijk, alle jongeren hebben het recht op een eigen mening, maar hij had in de stukken kunnen lezen dat dat al een gepasseerd station is. En ook dat de al 15 jaar durende discussie over dit project uiteindelijk is uitgemond in een plan om er negen (ongelooflijk dure) appartementen rondom te bouwen.
Omdat dat de enige mogelijkheid is om het monument letterlijk overeind te houden. Alle andere opties zijn gewoonweg niet te realiseren. Ja, niks doen, waarna de toren vanzelf in elkaar stort.
Hetzelfde
Even later was het het nieuwe D66-raadslid Ilse Daalhof, met al ervaring als steunraadslid, die hetzelfde betoogde. Ook voor haar was er geen belemmering om eveneens voor te stellen dat er toch nog eens moest worden gekeken of er niet meer starterswoningen voor jongeren en woningzoekenden in zouden kunnen worden gerealiseerd.
Licht geïrriteerd
Het leek of wethouder Leen Snijders, in de nadagen van zijn politieke carrière, licht geïrriteerd keek dat hij het weer eens moest uitleggen. Nee, dat kan dus niet, want dan zouden die een veelvoud aan servicekosten moeten gaan betalen van het huur- of hypotheekbedrag, zo klonk het ongeveer. Wel laf overigens dat hij Daalhofs vragen hoe groot en hoe duur die negen (superriante) appartementen zouden worden, niet beantwoordde.
Zonder zwemvest
Veel erger en irritanter is het dat zowel CDA als D66 hun nieuwe (jonge) raadscollega’s in politieke zin zonder zwemvest in het diepe laten springen. Disclaimer, tenzij die natuurlijk hardnekkig eigenwijs willen zijn.
Maar in dit geval had een meer ervaren fractiegenoot of bestuurslid beide jongeren collegiaal kunnen redden. Moeten redden, want nu worden niet alleen Ilse en Kevin erop aangekeken maar ook hun politieke partijen.
De rubriek ‘je suis rien’ is een boeketje columnpjes, vaak maar van één alinea. Een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje, soms met serieuze ondertoon.
De inbreng van Ilse en Kevin zijn geen ‘beginnersfouten’. Liever noem ik het ‘jeugdig elan’. Laten de ‘ervaren fractiegenoten’ van Ilse en Kevin dat vooral stimuleren.