je suis rien (233)

(Westland, 11 april 2020). Langzaam maar zeker mag er ook weer een beetje gelachen worden, zelf gerelateerd aan dat verderfelijke Coranavirus. De meeste grollen en (twitter)filmpjes zijn flauw, een enkeling kan door de bocht. Zoals die man die omgeven door badkamerspiegels maar met zichzelf blijft proosten. Ook die van Rutte op leeftijd die eindelijk goed nieuws brengt (zie Twitterfoto onder) was een beetje leuk. Als er iets gezonds is, dan is het wel lachen.

Op de fiets gehesen
Velen vinden dat je in Coronatijden drukbezette deskundigen, bestuurders en politici niet belachelijk moet maken. Dat je bijvoorbeeld niet mag lachen om justitieminister collega Ferd Grapperhaus die vorig weekend met televisiecamera’s bijna in z’n nek door Amsterdam fietste. Om persoonlijk de noodzaak van social distance te benadrukken.
Die man met de uitstraling van een middeleeuwse beul, had zich, vrijwel zeker voor het eerst in spijkerbroek, en op de fiets, gehesen om groepjes hoofdstedelingen bestraffend toe te spreken. Dat was echt lachwekkend, dat gold ook voor de gêne bij de mee fietsende agenten..

Verstorend windgeruis
En neem nu de Westlandse burgemeester Bouke Arends die vloggend vorige week jongeren ernstig waarschuwde om niet samen uit te gaan, voorlopig thuis te blijven. Stokstijf staand voor een leeg terras, in kleding die de gekozen jongere doelgroep vrijwel zeker niet van thuis kent, op een toon waar een zware dominee jaloers op zou zijn.
Menig jongere, als die al gekeken heeft, moet hebben gedacht aan een bewegende selfie met veel verstorend windgeruis. En timmerende bouwvakkers. Ongetwijfeld was daarom het filmpje ondertiteld. Hoe ernstig het onderwerp ook, dit werkte meer op de lachspieren.

Cafégeluiden
En denk niet dat dat een hilarisch amateurfoutje was. De volgende aflevering van vlogger Bouke was deze week minstens zo leuk. Nu, in de paassfeer, buiten voor de Oude Kerk in Naaldwijk. Zelfde oproep, nu ook gekoppeld aan ‘blijf thuis’, voor een breder Westlands publiek, ook dus ouderen. Dat rechtvaardigt in deze aflevering opnieuw de ondertiteling.
Bouke is nu wel een klein beetje losser, maar het geluid blijft erbarmelijk. Met op de achtergrond het geroezemoes dat van de straat moet komen, maar tegelijkertijd doet denken aan cafégeluiden in betere tijden. Drie keer afgedraaid in de hoop een drankbestelling te kunnen horen. Ook daarom een beetje gelachen. Zo klonk dat. Toen.

Gemeentepagina’s
De gemeente vult haar officiële informatiepagina’s in het huis-aan-huisblad Groot-Westland ook met foto’s. Soms grote foto’s, soms hele grote foto’s. Vóór de viruscrisis altijd met 100-jarigen en echtparen die het vele decennia met elkaar hebben uitgehouden. Samen met een burgemeester of wethouder die, vaak en ongemakkelijk naar de fotograaf kijken. Je vraagt je soms af of het nog onaangeroerde gebakje ook onaangeroerd is gebleven.
Nu er geen huisbezoek meer in zit worden de andere foto’s nog veel groter en tonen deze week een meelevende, wat sip kijkende burgemeester op een vrijwel lege markt in ‘s Gravenzande.
Linksonder een kader met het kopje: ‘Meeleven om corona?’ En daaronder in de tekst de belangrijkste telefoonnummers die je kunt bellen als je eenzaam bent, hulp zoekt of een gesprek wilt. Wel in een groene achtergrond met een heel kleine lettertje, in het geel. Kleurrijk, ook vrijwel onleesbaar.

De rubriek ‘je suis rien’ is een boeketje columnpjes, vaak maar van één alinea. Een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje, soms met serieuze ondertoon.

PS. Voor (twitterende) nieuwsgierigen.

https://twitter.com/GemWestland/status/1246062375406575617;

https://twitter.com/GemWestland/status/1248236478301339648;