je suis rien (200)

17 aug

Links onderaan
(Westland, 17 augustus 2019). Stel je eens voor dat een van de kinderen van burgemeester Bouke Arends rotzooi zou trappen in een oude schuit, rond zou lopen met een nep-vuurwapen en tevergeefs de benen neemt als de politie er aankomt, dan is dat nieuws. Daar hoef je de krant niet mee te openen en er zeker geen doorlees op twee binnenpagina’s bij te publiceren, een tweekoloms berichtje links onderaan pagina 4 volstaat.

Minder nieuws
Als het een van de kinderen van wethouder Leen Snijders of raadslid Peter Duijsens overkomt, dan is dat minder nieuws. Hooguit een éénkolommertje. Meer niet. Als de jonge verdachte uit een onbekende familie zou komen zal het berichtje niet eens de krant halen. Terwijl in de hierboven hypothetische voorbeelden alle, zeg maar 15-jarige, kinderen verdacht worden van hetzelfde vergrijp.

Op eieren
Maar ja, zijn ze gelijk? Kinderen van notabelen als dominee, bovenmeester en notaris moesten vroeger in dorpen ook al op eieren lopen vanwege het vak van, veelal, hun vader. Als die buiten het lijntje gingen waren ze – in kroeg en op straat – lang het mikpunt van roddel en achterklap. In de krant staan was waarschijnlijk minder erg.

Twee kampen
Sinds de publicatie van het Amsterdamse burgemeesterszoonbericht is dit land in twee kampen verdeeld: anti-Telegraaf en anti-Halsema. Niemand zit in alle twee.
Na de forse ‘primeur’ van De Telegraaf namen andere kranten, ik noem maar Trouw en het Nederlands Dagblad, die Telegraaf-verhalen als kapstok om er met andere invalshoeken, als ethiek en integriteit, toch over te berichten. De indruk wekkend dat ze daar normaal geen aandacht aan zouden besteden. Persvrijheid blijft soms een boeiend instituut.

Bij Jinek
Het klinkt misschien oneerlijk maar elk kind dat in de fout gaat wordt nu eenmaal anders behandeld, al was het maar dat alleen nazaten van gefortuneerde en bekende Nederlanders of politici gemakkelijker de beste advocaten kunnen inhuren. Die indien nodig een verdacht subjectief pleidooi bij Jinek mogen vertellen. Als je toevallig uit een minder bedeeld nest of een toch al asociaal gezin komt ben je gewoon ‘het lul’.

Zonder twijfel
Het is niet te bewijzen, maar zonder twijfel zou er ook een totaal andere discussie zijn ontstaan als er twee puberjongetjes van Marokkaanse achtergrond rotzooi hadden gemaakt op die boot en een neppistool bij zich hadden gehad. Zouden er al snel woorden als terrorisme of aanslag zijn gevallen. En zou de wereld te klein zijn geweest als de politie niks had gemeld en de media er geen aandacht aan zouden hebben besteed.

Haags meisje
Nieuws en privacy hebben vanzelfsprekend een haat-liefde relatie. Altijd gehad. Maar ik ben ervan overtuigd dat alle kranten en andere media hun nieuws zouden openen met het bericht als een van de dochters van koning Willem-Alexander op een schuit zou lopen klieren, een nepwapen op zak zou hebben en wegrennen als de politie haar betrapt.

En ik zou verschrikkelijk boos zijn op Radio 1 of het Journaal en geen abonnement willen hebben op een krant als die daar niet over zouden berichten. Of slechts zouden melden dat het om een Haags meisje ging.

De rubriek ‘je suis rien’ is een boeketje columnpjes, vaak maar van één alinea. Een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje, soms met serieuze ondertoon.

11 gedachten over “je suis rien (200)

  1. Felicitatie met nr 200 .Met veel plezier lees ik iedere woensdag je interessante visie op allerlei zaken, soms wel en soms niet mee eens , en denk ik weleens hoe zou de wereld er uit zien als we wat minder snel een oordeel klaar hebben en proberen elkaar in de waarde te laten, het is o.a. de toon die de muziek maakt, en eerlijk is eerlijk dan moeten we allemaal eerst maar eens hand in eigen boezem gaan steken een stukje zelfreflectie kan geen kwaad. Ik hoop je woensdag mailtjes nog lang te mogen ontvangen

  2. De jubilerende columnist suggereert dat journalisten altijd maar moeten publiceren, ook al wordt een puberende zoon van een BN’er zwaar beschadigd. Soms is het beter er dan niet over te schrijven.

  3. De zoon van Halsema is alleen maar het slachtoffer van de slechte relatie tussen de Amsterdamse burgemeester en De Telegraaf. Dat dat naar buiten komt, zit nu eenmaal in het huidige politieke spel. Ik vind wel dat de rechter daar rekening mee moet houden. Al die publiciteit is ook al straf.

  4. Hier is een hartelijke felicitatie toch zeker op zijn plaats. Ook ik kijk elke week op mijn IPad uit naar jouw schrijven. Dank je wel.

  5. Heel subtiel, maar wel terecht is de verwijzing in geval er Marokkaanse jongeren bij zouden zijn betrokken. Daarom zijn uw columns ook waardevol, dank.

  6. In het grijze verleden werden alle buitenechtelijke strapatsen van prins Hendrik weggestopt. Journalisten wisten er van, publiceerden niks, de verdrietige echtgenote Wilhelmina betaalde de ‘schulden’ en pas decennia verscheen alles in boeken. Die tijd is gelukkig voorbij.

Laat een reactie achter bij Arie Kleijwegt Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

De volgende HTML-tags en -attributen zijn toegestaan: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>