Transparantie à la Agnes
(Westland, 11 november 2017). Het politieke debat over de sudsidiehandel en -wandel van Sjaak van der Tak ging deze week ook over een gevoerde maildiscussie, onder meer tussen hem en de Kwekers in de kunst.
Eerst waren die digi-briefjes geheim, maar de raad besloot dat ze openbaar moesten worden. Daarna zei waarnemend burgemeester Agnes van Ardenne wel dat er over mocht worden gesproken, maar niet al te veel, zeker niet letterlijk en ook zonder namen te noemen. Noem het maar, transparantie à la Agnes.
Weer geheim
Dat lukte allemaal redelijk, maar later heeft het gemeentebestuur besloten ze toch weer – voor het volk – geheim te maken. Tijdelijk, want men wilde ze nog even goed doorlezen of er geen passages alsnog zwart moesten worden gemaakt.
Daarna worden ze weer, mogelijk aangepast, openbaar en bereikbaar voor iedereen. Maar dat wordt pas volgende week, of de week erna. De laatste, gepensioneerde maar nog levende, censuurambtenaar moest eerst op golfvakantie.
Nog drie dagen
Die zwabberende handelwijze schoot terecht menig twitteraar in het verkeerde keelgat. ‘Dus even een bypass gemaakt via Wetransfer. Voor de liefhebber!’, schreef er een.
Wie nog geïnteresseerd is kan ze vinden via https://we.tl/RTbw7XzdEx Dat kan nog maar drie dagen en bij elkaar gaat het om ruim 24 Mb. Maar er zijn slechtere boeken om een natte of koude zondagmiddag mee te vullen.
Met Ikea-uitstraling
Omdat ze in het nieuwe raadhuis een perstafel waren vergeten was er afgelopen week een prachtige noodoplossing. Stevig, donkerbruin met een Ikea-uitstraling. Zeg maar, model Pämela uit de Billy serie. Met stroom en sierlijke verlengsnoeren op de grond.
Zo’n hele lange vergadering – slechts onderbroken door een korte happauze– was ook een testcase voor het burgerbezoek. De banken op de publieke tribune krijsten één grote oproep tot kort vergaderen. Menig politiek geïnteresseerde kwam na zo’n twaalf uur geestelijk maar ook lichamelijk ‘gebroken’ overeind.
Met bubbeltjes
Die banken lijken het meest op die uit NS-treinen van de jaren zeventig, vorige eeuw. Zonder handgrepen voor sta-passagiers, maar het zitcomfort is idem dito. Korte zit, te rechte rug en niet teveel beenruimte.
De (zelf in de hal te halen) koffie en thee is overigens gratis en lekker. Wel is daarna die publieke tribune beklimmen met twee kopjes hete cappuccino een avontuur. Ze hebben ook soep en gewoon water, zelfs met bubbeltjes. Maar die was om negen uur al op…
Taalgebruik
CU/SGP-fractieleider Leen Snijders sprak tijdens het debat opgewonden over ‘Een bestuurlijke uitglijer van eerste orde’. Dan weet je dat dat voor hem een soort vloeken buiten de kerk is.
Maar oprechte, soms onbegrijpelijke, humor is er dan van VVD-raadslid Pieter Varekamp. Die noemde het nieuwe Naaldwijkse vakonderwijscomplex WHC ‘World Horror Center’. En hij bedoelde daarmee niet het Westlandse politieke centrum aan de Verdilaan. Of toch wel? Bij liberalen weet je het nooit.
De rubriek ‘je suis rien’ is een boeketje columnpjes, vaak maar van één alinea. Een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje, soms met serieuze ondertoon.
De vroege ochtenduren lenen zich voor allerlei mooie acties en reacties. Om te beginnen en te eindigen met het laatste: subliem stuk en genoeg azijn om het zoet te kunnen verdragen.
Er is mijns inziens geen enkele reden tot ‘zwartmaking’. Vd Tak en het college, ook de twee teruggetreden gelukszoekers elders, hebben zichzelf en daarmee WEstland al zwart genoeg gemaakt. Overigens : in navolging van de afbladdering van Vd Tak geldt voor het college het oude gezegde ‘mee gevangen, mee gehangen!’