(Westland, 19 februari 2025). Het heet Politiek Handwerk. En het betekent de dagelijkse kunst van het politiek bedrijven. Wie denkt dat dat alleen maar bestaat uit stemmen werven, gekozen worden en daarna doen wat de kiezers hebben gevraagd leeft democratisch onder een orthodoxe, onbeweeglijke steen.
Politiek bedrijven is al eeuwen een ‘remarkable’ professie, Machiavelli noemde het ooit een ultieme manier van leven. Waarin woorden als wheelen en dealen, matsen, regelen, coaleren, handig en slim zijn en zelfs soepel met principes omgaan zo uit het politieke woordenboek ‘wandelen’. In goed Nederlands, het is altijd een kwestie van geven en nemen. Jij dit, ik dát! En vooral zorgen dat jij er goed van af komt.
Geen enkele zelfreflectie
Sommige politici kunnen het van nature, hebben alleen de grootste moeite om een eigen achterban te sussen waarom ze niet alles hebben binnengehaald. Minder gekwalificeerden lopen vaak vast door almaar bijsturende, drammende partijpolitieke ‘vrienden’, kunnen niet op tegen een (voor hen onbegrijpelijk) tegenwerkende oppositie en botsen daarnaast ook nog tegen (bij henzelf ontbrekende) ambtelijke deskundigheid.
Zo bezien is het belachelijk dat menig bestuurder er totaal onopgeleid aan begint. Dat zovelen niet eens beginnen aan de zelfreflectie ‘dat ze het gewoon niet kunnen’. Er dus ook niet geschikt voor zijn.
Het is daarom ook geen wonder dat bestuurders frequent afhaken vanwege de vaak (te) ingewikkelde bestuurlijke materie en nogal eens in de burn-out tunnel vastlopen.
Dat gebeurde de laatste jaren enkele keren op Westlands niveau en dat kwam ook doordat menig wethouder niet door deskundigheid maar slechts door ijdelheid en zelfoverschatting op het partijpolitieke pluche belandde. Nog erger zijn de ‘zelfgekozen slachtoffers’ die halverwege de collegerit een vacature van een politiek vertrokken of weggestuurde collega opvullen. En dan een aantal ondankbare portefeuilles erven, zoals Zorg en Volkshuisvesting. Dan is het vaak pijnlijk spitsroeden lopen.
Het gestrekte been
Wethouder Carlieke van Staalduinen (Westland Verstandig) weet er sinds vorig jaar juni alles van. Denkt zelf dat het behoorlijk gaat, maar ontbeert zo nu en dan de basiskennis van dat politieke handwerk. Denkt ook dat de realistische logica van bestuurders logisch is voor een, politiek opererende, gemeenteraad. Weet niet dat stroop beter werkt dan azijn, begrijpt debatterend soms niet het effect van het gestrekte been.
Mede daardoor heeft ze het de laatste tijd, eufemistisch gezegd, lastig als bestuurder. Tekenend is bijvoorbeeld dat zij bij de behandeling van een huisvestingsverordening, door haar manier van optreden, op het nippertje een motie van wantrouwen riskeerde. Bijna er om vroeg. Ook haar bijdragen in debatten over de almaar duurder wordende Jeugdzorg kleuren niet door handige souplesse. Ja, ja, dat verdomde handwerk…
Exploderende Jeugdzorg
En daar had ze dan gretig gebruik van kunnen maken toen vorige week ineens bekend werd dat zij bij die financieel exploderende Jeugdzorg een gemeentelijk meevallertje had gevonden, van maar liefst 800.000 euro. Een ‘feestje’ in het licht van het komende Ravijnjaar waarin de gemeentelijke financiën nog meer onder druk komen te staan.
Een Westlandse ‘ontdekking’ waar wethouders in andere gemeenten nu naarstig naar op zoek zijn. Iets tussen Eureka of het Ei van Carlieke. Bij darten heet dat ‘one hundred and eighty!
Zelf de fotograaf bellend
Dan zijn er wethouders die met fanfare én tromgeroffel een lovend en ronkend persbericht naar buiten brengen om massaal publicitair het succes binnen te halen. Desnoods zelf de fotograaf bellend.
Carlieke, die zo’n opstekertje na zoveel pijnlijke, actuele debatten wel had kunnen gebruiken, deed het bericht, bijna in een tussenzin, af tijdens een gewone commissievergadering. Waar het bijna niemand opviel, zelfs enige verduidelijkende, aanvullende vragen waren nodig. Zonder veel moeite had ze uitgebreid de media kunnen halen. Had ze de grootste oppositionele critici ‘toch effe’ een lange neus kunnen laten zien. Maar ja, dat vereist wel politiek handwerk.
Rien van den Anker
Triest dat de politiek is geworden wat het nu is. Kijk om je heen. De hele wereld is een grote vergaarbak van ellende waar list en bedrog de boventoon voert. Het gevolg is haat, verdeeldheid, oorlogsretoriek en armoede onder de de mensen. Aan dit bewind zitten mensen ten grondslag die politicologie gestudeerd hebben of daar gevoel voor hebben. Is dat waar we naar streven ? Ik kan mij voorstellen dat goedwillende mensen met een hart van goud die niet van dat gekonkel houden afhaken om nog in de politiek te gaan. Eerst mens en dan politiek zou ik zeggen.
Misschien is het wel verstandig van de wethouder om het niet uitgebreid rond te bazuinen. Dan zou je ook vragen kunnen krijgen als: Hoe komt het dat er zo’n overschot is en hoe zit het met de wachttijden om voor hulp in aanmerking te kunnen komen. Je leest veel meer dat er juist geld te weinig is voor de jeugdzorg maar in Westland is dat zo te zien niet het geval. Dan maar lantaarnpalen kopen.