(Westland, 19 november 2025). Wie volgend jaar 18 maart in het kieshokje staat weet dat hij bij drie keer mogelijk een soort kiezersbedrog pleegt. Wie het rondje bij Jenny Vermeer (CDA), Benjamin Hofland (D66 of Nico de Gier (GroenLinks /PvdA) rood kleurt, stemt dan op een lijstduwer.
Iemand die aangeeft dat een stem op hen eigenlijk alleen maar naar hun partij gaat. Het trio zelf wil helemaal niet gekozen worden, nog sterker, alle drie zitten nu nog in de raad, maar hoeven na 18 maart juist niet meer.
Voor straf gun ik ze zoveel stemmen dat ze volgens de Kieswet een eigen zetel krijgen. En dat ze dan, met het schaamrood, zeggen dat ze die niet gaan innemen. Dat die naar een ander partijlid gaat; dat in feite de kiezer is bedrogen.
Even groot als de LPF-fractie
Jenny, Benjamin en Nico behoren met het duo Guus Bakker (VVD) en Cor van der Mark (CDA) tot het vijftal dat zijn politieke carrière heeft beëindigd. Dat gebeurde in het verleden vaker, maar dit keer zijn het – tekenend! – vier fractievoorzitters en het raadslid dat ook is benoemd tot plaatsvervangend raadsvoorzitter. Waar de raad dus vertrouwen in heeft om de vergadering te leiden als burgemeester Bouke Arens elders is, of als diens portefeuille aan de orde is.
Die vijf – in aantal even groot als de LPF-fractie – gaan weg om verschillende redenen: te druk met het eigen werk, meer aandacht geven aan gezin en (klein)kinderen, de polarisatie in de raad meer dan zat zijn en niet nog een keer van de partij gekozen mogen worden. Valide redenen die deels van deze tijd zijn.
Er zijn raadsleden waarvan je bijna 4 jaar niks hoort maar deze ‘baasjes’ zijn toch ‘wereldberoemde’ lokale politici. Gevormd uit het hout dat hen stimuleert in politieke zin iets goed te doen voor mens en maatschappij, en voor Westland. Die jaren achtereen ervaring hebben opgedaan, rijk zijn geworden aan kennis en kunde. Die die opgedane deskundigheid in vele vrije uren hebben ingezet. En zich daarmee verdienstelijk hebben gemaakt voor ons, in ieder geval, een deel van ons.
Vuil en smerig spel
Als gekozen politicus weet je dat je carrière abrupt kan eindigen, soms stopt op het moment dat je dat zelf nog niet wil. Dat dan ook niet telt dat je je stinkende best met succes hebt gedaan. Ook niet dat je moest concluderen dat politiek soms een vuil en smerig spel is waar jij als beschaafd mens eigenlijk niet thuis hoort.
Politiek is niet voor bange mensen maar inmiddels staat vast dat de spelregels van het belachelijke programma ‘Het Zwaard van Damocles’ sportiever en eerlijker zijn dan die in de raadzaal.
Maar het blijft jammer dat al die meerkennis en know how na vertrek ineens zinloos verloren gaan. Bijna nergens anders meer te gebruiken en in te zetten. Ook is het totaal ongebruikelijk dat bij zo’n wisseling de opvolger structureel wordt bijgepraat of gecoacht. Die ziet je als ‘ouwetje’ al aankomen; die weet het toch veel beter..
Opnieuw wielen uitvinden
Daardoor gaan er dus in het voorjaar bakken met ervaring door de gootsteen. Worden weer onnodig wielen opnieuw uitgevonden en blunders gemaakt die niet gemaakt hadden hoeven worden.
Eigenlijk zouden de vertrekkende raadsleden moeten worden verplicht om deel te nemen aan speciale hoorzittingen van de gemeenteraad waarop de vertrekkers onder ede eerlijk vertellen waarom ze weggaan. Een kritische, goed onderbouwde review zou veel leerzamer zijn, voor nieuwelingen en eigenlijk de hele raad.
Nu hoeven ze, mogelijk met pijn in hun hart, en uit partijsolidariteit, alleen maar ja te zeggen om kiezersbedriegende lijstduwer te worden.
Rien van den Anker
Waarom de nu vertrekkende raadsleden ten dele niet de kans geven om hun ervaring en kennis uit te dragen als steunraadslid?
Nooit vergeten mag worden dat de raad de baas is en als tegenmacht moet optreden naar het zittende college van burgemeester en wethouders.
Natuurlijk moet de jeugd de ruimte krijgen, maar je kunt niet zomaar alle ervaring op een hoop gooien.
De jongeren zullen zelf met vallen en opstaan het politieke vak op hun eigen wijze moeten leren. De ‘ouwetjes’ hebben dat ooit ook gedaan.