(Westland, 24 augustus 2016). Sjaak van der Tak is een bijzondere burgemeester, soms een opmerkelijke. Zo zei hij afgelopen week met Poetin over de handelsboycot te willen gaan praten. Westland waarschuwt Moskou voor de laatste keer.
Gedrag is bepalend voor geloofwaardigheid en gezag. Aansluitend bepaalt imago (het verschil in) de overtuigingskracht. Kijk naar de huidige paus en zijn steile voorganger, ook naar koning Willem-Alexander en zijn moeder.
Als burgemeester van Westland heeft Van der Tak welbewust gekozen voor een populistisch imago. Met die man kan je wel lachen en praten, zei het volk. Als je dan noodzakelijk streng en hard moet ingrijpen, is dat qua imago lastig(er).
Knikkende knieën
Als burgemeester ben je in Westland belangrijk, maar (inter)nationaal stel je weinig tot niets voor. Zelf een minister van buitenlandse zaken wordt uitgelachen als hij aankondigt ‘even’ Moskou te bellen. En wij Nederlanders denken wereldwijd belangrijk te zijn, maar als Mark Rutte naar het Witte Huis gaat zijn er knikkende knieën. En klotsende oksels. ‘Yes, mister president, from Holland you know, Amsterdam!’
Na zoveel buitenlandse reizen moet Sjaak toch weten hoe de verhoudingen internationaal zijn. Menig staatsbezoek komt ‘daar’ nauwelijks in de media. Visites van Nederlandse premiers, zelfs van tuinbouwburgemeesters, halen ‘elders’ vaak niet eens de kolommen. ‘Westland? Never heard of.’
In die context roept hij dan – als burgemeester – publiekelijk ‘dat hij langs wil bij Vladimir’. Een man die bij de naam ‘Greenport Holland’ slechts aan een alcoholisch drankje denkt.
Begin juli deed Sjaak ook al zoiets door ongevraagd politiek commentaar te geven op de EU-breuk met het Verenigd Koninkrijk. Er zou, ondanks de Brexit, wel een nieuw handelsverdrag komen ‘met zo min mogelijk Brussel en zoveel mogelijk Den Haag’. En ‘we moeten maar eens vaststellen of deze EU wel de onze is’.
Daarna was er ook nog die kneuterige canard om een (gemeentelijke) tweet plus foto te versturen, trendy meldend dat hij met Pokémon Go mee doet. Kijk, dan speel je met je geloofwaardigheid, en je gezag.
Altijd gelijk
Het zijn overigens maar enkele actuele voorbeelden, want wanneer is het eigenlijk begonnen? Toen hij als potentieel CDA-voorzitter met Pownews in 007-stijl door de kassen gierde? Sindsdien lijkt hij sluipenderwijs solistischer te opereren, waarbij collega’s, ambtenaren en adviseurs hem steeds minder lijken te (willen) corrigeren. Of te weerspreken.
Lang zittende bestuurders kennen dat, oud-premier Jan Peter Balkenende was een mooi voorbeeld. Deed op het laatst zonderlinge dingen, zonder iemand iets te vertellen. Een bekend verschijnsel, geen tegengas, leven in een eigen wereld, waarin je altijd gelijk krijgt. Van jezelf. Poetin zou daar ook last van hebben, zeggen Kremlin-watchers.
Van een (opnieuw herbenoemde) burgemeester wordt verwacht dat hij ons bestuurt, samen met politie en justitie onze veiligheid garandeert en in maatschappelijk onrustige tijden ingrijpende beslissingen neemt. Kortom, iemand die geloofwaardig gezag moet uitstralen. Burgers hoeven niet tegen hem op te kijken, moeten hem wel respecteren. En vertrouwen.
Op 1 september begint formeel zijn derde periode; Sjaak zal dat wel ‘schaffen’. Althans, zeker zonder Poetin-prietpraat of Brexit-gebrabbel. Hoef ik ook geen zeurderige columns meer te schrijven.
Rien van den Anker
Een top-aflevering! Heb toevallig net de jongste raadsvergadering zitten bekijken en heb die Brexit-passage zojuist nog eens geconsumeerd.
Ach, de man solliciteert (overmoedig) naar een leuke post in een volgend kabinet, wat ik al vermoedde toen hij tijdens het Varend Corso ook een wel erg Westland overstijgend verhaal hield.
Ik weet niet of hij wel eens rechtstreeks of via de mail naar de columnist reageert, maar ik zou best wel eens een reactie van de burgemeester willen horen. De truc van gewoon negeren werkt niet meer, dus lijkt het inmiddels op wie zwijgt stemt toe. Misschien moet Sjaak eens bij Van den Anker langs gaan. Als die dat tenminste wil.