je suis rien

(Westland, 22 augustus 2020, nummer 252). Steeds minder mensen gaan naar de kerk, protestanten zeggen dan vaak na verloop van tijd hun lidmaatschap op. Rooms-katholieken blijven veelal in stilte lid. Voor de zekerheid, je weet maar nooit.
Dat is hun goed recht, maar je zou dan ook enige bescheidenheid verwachten als de kerk, lees meneer pastoor, voorstelt om de hele oude, al decennia gesloten, verwaarloosde begraafplaats te ruimen.
Dat kan echt niet, roepen dan sommige parochianen die de kerk soms alleen maar met kerst bezoeken, mogelijk ook nog met de begrafenis van een oude oom. Maar die nu ontzet om het hardst roepen dat hun overgrootmoeder er begraven ligt. Waar ze overigens ook alweer jaren terug voor het laatst naartoe gingen.

Erfgoed
Wel is er nu ook een heel andersoortig, niet eens religieus verzet tegen de ruimingsplannen. De roomse, in principe dus particuliere, begraafplaats aan de Naaldwijkse Dijkweg is inmiddels zo oud dat je kunt spreken van historisch erfgoed. ‘De dorpsgeschiedenis ligt daar op het kerkhof’, zo heet het. Ook klinken er stemmen dat met het verdwijnen van de begraafplaats zo ongeveer het laatste stukje groen in centrum Naaldwijk verdwijnt.
De gebundelde actiegroep van bezwaarmakers heeft nu twee zware opdrachten. Ten eerste meneer pastoor overtuigen dat hij de dodenakker met zoveel parochianen en ook eerdere pastoors en zusters niet zomaar voor geld kan en mag verkwanselen. En dat hij er niet deels een herdenkingsmonument met verzamelgraf van kan en mag maken.

Monument
De tweede taak is waarschijnlijk nog moeilijker en dat is de gemeente hulp vragen er een monument van te maken. Monument, dat is op zich al een zeer incidenteel gebruikt woord in bestuurlijk Westland en de woorden ‘cultureel erfgoed’ moeten waarschijnlijk op Wikipedia worden opgezocht. Mogelijk geldt dat laatste ook voor ‘groen’.
Het ergste wat de actiegroep nog kan gaan overkomen – het is in Westland niet uitgesloten – is dat de politiek laat weten dat ook wat betreft deze begraafplaats kerk en staat gescheiden behoren te zijn. En moeten blijven. Grote kans dat iedereen zich dan op die monumentale plek omdraait in zijn graf. Ook die oude oom.

Herbegraven
Trouwens, wie daar nog familieleden begraven heeft liggen kan er mee instemmen  dat de stoffelijke resten in een verzamelgraf belanden. Vooralsnog kost dat niks. Wie dat wil kan zich ook melden voor herbegraven. Dat is dan weer niet goedkoop, een paar duizend euro ben je zo kwijt. Maar ja, als je toch een beetje van je grootouders houdt, dan moet je dat maar voor hen over hebben.

Op de penning
Aan de andere kant, dat alternatief betekent ‘verhuizen’ naar een gemeentelijke begraafplaats maar dat is ook niet alles. Want juist deze week zijn er raadsvragen gesteld dat bijvoorbeeld de begraafplaats in Naaldwijk vol watergaten zit. En dat, zo zegt de fractie van Westland Verstandig, het onderhoud nauwelijks ‘goed’ te noemen is.
Nazaten die een beetje op de penning zijn, weten nu wel welke keuze ze gaan maken. Nee, jôh, zo’n verzamelgraf is goed genoeg.
In het verleden zouden ze hun echte motivatie opbiechten bij meneer pastoor. Maar dat was heel vroeger.

De rubriek ‘je suis rien’ is een boeketje columnpjes, vaak maar van één alinea. Een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje, soms met serieuze ondertoon.