(Westland, 18 mei 2024, nummer 443). De WOS publiceerde de ware verhalen over het exacte verloop van de ongeregeldheden bij de intocht van Sinterklaas in De Lier half november. Die geven een fascinerend inkijkje in wat er echt is gebeurd. Op zich indrukwekkend.
Dat een burgemeester de organisatoren met een forse boete moest bedreigen als ze de route van de Sint op eigen houtje zouden wijzigen, zegt veel over de verhoudingen tussen gezag en bevolking. Bijzonder was dat een journalist ambtelijk werd gebeld om geen tweets meer te versturen en bedenkelijk is dat de overheid ernstig overwoog de demonstranten met foute informatie op het verkeerde been te zetten. Fake news verspreiden voor een goed doel!
Niet gelezen, snel ‘gescand’
Het vervolg is vooralsnog nog opmerkelijker, bij navraag bleek dat menig raadslid de verhalen (nog) niet had gelezen of slechts snel ‘gescand’. Dat erkende dagen na de publicatie zelfs een wethouder.
Op de officiële vraag aan het bestuurscollege of het afgelopen dinsdag – de WOS publiceerde maandag – over de inhoudelijk veelzeggende verhalen heeft gesproken werd radicaal nee gezegd. In ieder geval niet officieel als agendapunt maar uit dat antwoord bleek ook dat het onderwerp niet eens aan de orde was gekomen. Zelfs niet als vraag of iedereen ze had gelezen of met een cynisch grappige opmerking had becommentarieerd. De vraag of de burgemeester er nog een keer op terug zou komen zou worden doorgegeven.
Nog steeds een dorp
Dat politiek en bestuur in Westland niet, en nog steeds niet, reageren zegt veel. Immers, als je er niet over praat, dan bestaat het niet of is het niet gebeurd, toch!
Als dit verhaal na soortgelijke rellen met dezelfde conclusies in steden als Den Haag of Amsterdam zou hebben plaatsgevonden zouden de reacties heel anders zijn. Minimaal raadsvragen of in ieder geval een openbaar debat met de verantwoordelijke bestuurder. Die over persvrijheid en de grenzen van de democratie zouden gaan. Hier zijn moestuinen in lege kassen of de komende Tour de France Femmes toch belangrijker..
Het lijkt pijnlijk maar politiek bestuurlijk is Westland soms nog steeds een dorp, ondanks die ruim 115.000 inwoners. En de meesten interesseert het geen ruk. ‘Jôh, doe toch niet zo moeilijk’, klinkt nu al in de kroeg op de hoek:
Soms lenig latijns
Het klinkt gek maar de oprechte protestant Cor van der Mark is zo nu en dan roomser dan de paus. Op zich niet zo gek want in zijn CDA-raadsfractie zijn beide geloven aanwezig. Er lopen katholieken rond die calvinistisch overgoten zijn.
Cor heeft ook twee gezichten als commissievoorzitter, een gezaghebbend taakje naast zijn raadswerk. Soms lenig latijns, soms onbuigzaam orthodox.
Maar wat er ook gebeurt, het blijft altijd een beetje typisch Cor. En die was tijdens de commissie Flora – over de toekomstige Campus Westland – weer in vol ornaat actief.
Maximaal vijf raadsleden
Daarvoor moet je als burger eerst weten dat elke raadsfractie tijdens zo’n commissie met maximaal vijf leden aanwezig mag zijn. Op zich praktisch om een chaotische vergadering te voorkomen. Anderzijds, als het zo’n breed en belangrijk onderwerp betreft kan je begrijpen dat meer politici willen komen. Elk raadslid dat breder kijkt dat zijn eigen portefeuille moet je koesteren, komt namelijk niet zo vaak voor.
Tijdens de meest actuele presentatie van de campusplannen moet Cor voorzitterend koppen zijn gaan tellen. Pas later bleek dat hij getipt was over een ‘aanwezigheidsblunder’. Cor greep onmiddellijk in en interrumpeerde ruwweg de geconcentreerde presentator..
Knulligheden
En op een soort jezuïetentoon WV-fractievoorzitter Peter Duijsens – ja, die natuurlijk weer – toebeet dat hij, inclusief hemzelf, met zes fractiepersonen aanwezig was. Waarna deze zich knorrig verzette (‘Heel flauw’) tegen dit soort knulligheden maar toch een van zijn partijgenoten vroeg elders te gaan zitten.
En Cor dacht gerieflijk de vergadering verder te laten doorgaan. Dacht want het was zijn CDA-vriend Dennis Chafiâ die hem erop wees dat zijn fractie – ook die van Cor dus – met teveel mensen aanwezig was.
En die, voordat Peter Duijsens het zou doen, alvast de christendemocratische zonde opbiechtte. Ook daar moest toen een raadslid naar de publieke tribune verhuizen. Na het mini-incident hekelde Cor nog wel de in zijn ogen en oren roepende en fluitende WV-fractie.
Niet in beeld was het gezicht van de campus-presentator. Dat is jammer want nu heeft niemand thuis kunnen zien hoe iemand kijkt die zich plotseling afvraagt: In welk circus ben ik in godsnaam beland?
En hij moet ongetwijfeld helemaal gek zijn geworden toen hij later Cor en Peter, vriendelijk koutend, richting uitgang zag lopen.
De rubriek ‘je suis rien’ is een boeketje columnpjes, vaak maar van één alinea. Een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje, soms met serieuze ondertoon.