je suis rien

9 jul

(Westland, 9 juli 2022, nr. 347). Het leuke van een nieuw bestuurscollege, deels met maagdelijke wethouders, is dat sommige gewone dingen een beetje veranderen. Zeker als er bestuurders op het pluche plaatsnemen die daarvoor geen bestuurlijke rol speelden. Voor hen is het vaak nog even wennen. Ook voor hun eigen raadsfractie, hun ambtenaren en het publiek.

De drie nieuwe wethouders Barend Rombout, Anko Goudswaard en Michiel Ferwerda hebben inmiddels tijdens commissie- en raadsvergaderingen al verbale confrontaties met raadsleden ervaren. Ook hebben zij al enkele keren als publiek persoon acte de présence gegeven. Rombout kende ambtelijk Westland omdat hij concerndirecteur bij de gemeente Westland was, Goudswaard als schooldirecteur een beetje en Ferwerda niet, hij was teammanager in een andere gemeente.

Alice in Wonderland
Vooral de laatste loopt nog steeds rond met een blik van een Alice in Wonderland. Jeetje, waar ben ik, wat doe ik hier en dat ik dat allemaal mag doen!
Ook zijn twittergedrag heeft nog wel de kleur en toon van burger Ferwerda die soms vergeet dat hij inmiddels wethouder is. In principe niks mis mee maar hij schrijft soms zinnetjes die een kritisch raadslid van de oppositie hem gretig voor de voeten zal werpen. En ook dan lijkt hij een type dat dan doodleuk zal zeggen: ‘Ik twitter als burger wat ik wil’.

Roast
Deze week was er na een maandenlange stilte rond verkiezingen en collegeformatie voor het eerst weer een wekelijks persgesprek met wethouders. Sommige politici ervaren dat als een roast.
Rombout en Ferwerda werden voor de persleeuwen geworpen. Collegiaal ‘lafhartig’ in de steek gelaten door ervaren rotten als wethouders Ben van der Stee en Pieter Varekamp, Het werd een heel ander gesprek, zeker in vergelijking met veel sessies van het vorige college. Die kenden nog wel eens een politiek gespannen sfeertje.

Laatste vraag
Nu was er een verrassend einde omdat Ferwerda na eerst te hebben uitgelegd waarom de gele plastic zakken nog een paar maanden aan de palen moeten blijven hangen, zelf maar de laatste vraag stelde: ‘En? Hoe vonden jullie dat het ging?’
De bijeenkomst die eenmalig in de CDA-fractiekamer werd gehouden was toch al redelijk ontspannen omdat tussen de volwassen politici en journalisten ook een klein meisje aanwezig was. Dat gezellig de zakelijkheid onderbrak met de vraag of ze een andere pen voor haar tekening kon krijgen. Het bleek de kleindochter van wethouder Rombout. Opadag, hè.
Heel benieuwd hoe lang de nieuwe wethouders nog zo naturel zullen blijven.

Hoger of lager
Er zijn toekomstperspectieven van het Centraal Bureau voor de Statistiek en het Planbureau voor de Leefomgeving die je laten schrikken. Zoals het bericht dat Nederland in 2035 naar verwachting 18,4 miljoen inwoners heeft, 1,3 miljoen meer dan begin dit jaar. Wel leuk is dat die deskundigen nu al een disclaimer invoeren, zeggen dat dat getal hoger of lager kan uitpakken. Omdat ontwikkelingen als immigratie en woningbouw moeilijk te voorspellen zijn.

Teveel kassen
Interessant is dat de bevolking van Den Haag met 18,4% zal gaan stijgen; daar wonen nu 553 417 inwoners. Sommige grote steden trekken relatief veel jongere nieuwe inwoners; daar worden ook meer kinderen geboren dan mensen overlijden. Bij kleinere gemeenten is de vergrijzing groter omdat daar meer ouderen gaan wonen. Westland – ja, ja, daar komt ‘ie – gaat de komende 13 jaar met 16,5 % qua inwoners groeien. Er zijn nu zo’n 112.000 inwoners. Tel maar op, dan komen er 17.920 mensen bij en wordt het totaal bijna 130.000.
Nog voor die tijd zal vrijwel zeker een slimme politicus vaststellen dat er teveel kassen in Westland zijn. Demonstrerende tuinders die de Verdilaan blokkeren volgen daarna vanzelf.

De rubriek ‘je suis rien’ is een boeketje columnpjes, vaak maar van één alinea. Een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje, soms met serieuze ondertoon.

 

3 gedachten over “je suis rien

  1. Opmerkelijk om een wethouder als een Alice in Wonderland te beschrijven. Als je cynisch bent belooft dat weinig goeds.

  2. Het is toch een oud gegeven dat mensen na 100 dagen in een nieuwe job opgeslorpt zijn in hun nieuwe omgeving. Dat zal Michiel en Barend en Anko ook overkomen. Dan is het alleen maar de vraag als ze een Piet, Albert of Leen worden.

Laat een reactie achter bij Robbie Hogenkamp Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

De volgende HTML-tags en -attributen zijn toegestaan: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>