Burgerpanel
(Westland, 19 maart 2016). De gemeente begint met een burgerpanel om de betrokkenheid van inwoners en bedrijven bij gemeentelijke vraagstukken te vergroten. Om te komen tot verbetering van de dienstverlening en beleidsontwikkeling. Stimulering van burgerparticipatie heet dat. Want participeren betekent samen met anderen iets doen.
Het college van burgemeester en wethouders bepaalt echter wel zelf over welke onderwerpen de deelnemers een mening mogen geven. Dat lijkt dan meer op anticiperen: vooraf rekening houden met wat er zou kunnen gebeuren, iets voorkomen.
Emancipatie, ook zo’n cipatiewoord, betekent streven naar of toekenning van gelijkgerechtigheid, bijvoorbeeld tussen mannen en vrouwen. Gelijkstelling van bestuurders en burgers is klaarblijkelijk een brug te ver.
Haagsch
Burgemeester Jozias van Aartsen van Den Haag wil universitaire opleidingen binnenhalen op het gebied van stadslandbouw en voedselveiligheid. Het CDA Westland reageert knorrig, vooral ook omdat hij de Greenport HortiCampus in Westland niet noemt.
Nu is alles gerechtvaardigd om die enigszins bekakte Opperhagenaar op zijn nummer te zetten. Maar dat moet je niet doen met politieke collegevragen onder de kop: Haagsche concurrentie voor de Greenport Horticampus? Dan denkt Jozius terecht: Ach, die Westlandsche menschen, da’s vergeefsche moeite, ik word er kindsch van.’
Beter beeld
De enige, nog een beetje, linkse Westlandse politiek zit in Progressief Westland, een club van PvdA’ers en Groenlinksers, voor sommigen een landelijk droombeeld.
Bij een, nog een beetje, linkse Westlandse politiek hoort ook het zoeken naar misstanden. Bijvoorbeeld aan de kust, waar slagbomen verdwijnen, illegaal op strandslagen wordt geparkeerd, ‘s nachts gemotoriseerd verkeer over strand rijdt en wandelpaden soms fietspaden zijn.
Als raadslid of -fractie bel je dan (het is immers haar werk) de politie of vraag je (die ken je persoonlijk) de burgemeester om in te grijpen. Nee, die paar, nog een beetje, linkse Westlandse politici roepen nu iedereen op daarvan foto’s te maken. Om een beter beeld te krijgen! Dat beeldmateriaal wordt, zo schrijft PW, gebruikt voor acties. Dat heette ooit, in nog een beetje, linkse kringen ludieke akties. Maar ook toen al was het gewoon klikken.
De rubriek ‘je suis rien’ is een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje dus, soms met serieuze ondertoon.
Dat links nog bestaat in Westland is al bijna niet te vatten. We hebben zelfs een wethouder uit die club. Maar die zit wel in een college dat een burgerpanel wil oprichten dat alleen zijn mening mag geven over onderwerpen die de bestuurders aangeven. Een echte socialist moet zich daartegen toch verzetten, zegt mijn gevoel.
Ook deze rubriek straalt, net als de column afgelopen week, weer het negatieve gevoel van ‘Het Verdriet van Westland’ uit. Dat ligt niet aan Rien van den Anker, hij signaleert slechts. Maar het maakt een mens soms wel verdrietig.