je suis rien (226)

22 feb

Sympathiek
(Westland, 22 februari 2020). Tijdens gewone vergaderingen van de Westlandse gemeenteraad is het vaak wel eens anders, maar afgelopen dinsdag was de sfeer opmerkelijk sympathiek. Dat kwam ongetwijfeld ook omdat er aan het begin een nieuwe wethouder werd beëdigd.
En omdat deze nieuweling daarna zwijgzaam en beschouwend zijn nieuwe zetel in nam. Vreemde ogen dwingen dan. Je zou qua sfeer bijna wensen dat er aan de Verdilaan iedere maand een wethouderlijke benoeming zou plaatsvinden…
Wel waren er geregeld sprekers die hun oordeel over een voorstel, of motie, steevast begonnen met de kwalificatie dat ze dat of die wel sympathiek vonden, waarna ze bijna allemaal een soms lang ‘maar …’ lieten klinken. Zoiets heet een vilein stopwoord.

Slotzin
Maar er werd die avond ook gelachen, zeker toen de twee oppositiebranies Peter Duijsena en Remmert Keizer om hun initiatiefvoorstellen te verdedigen op de stoelen van de wethouders gingen zitten. En mochten oreren op spreektijdkosten van het college. Dat was een rondje geven op kosten van je politieke vijanden. Ze lieten dan ook weinig tijd over voor de bestuurders. Gewoon humor, en de sfeer bleef sympathiek.
Er ontstond wel een kleine rimpeling toen burgemeester Bouke Arends de slotzin van een motie wilde aanpassen. De zin ‘draagt het college op’ wilde hij veranderen in ‘verzoekt het college’. Exceptioneel mild reageerde indiener Peter Duijsens met de sympathiek bedoelde opmerking: ‘Ik dacht dat het tijdperk Agnes van Ardenne voorbij was’. Die, ooit waarnemende, burgemeester wilde namelijk ook nooit iets opgedragen krijgen…

Carma
Daarna ging het toch eventjes mis tijdens de discussie of de gemeente wel het initiatief Carma financieel zou moeten ondersteunen. Dat is een inloophuis voor kankerpatiënten en hun naasten, een onuitgesproken, bijzonder sympathiek doel dus.
De nogal zakelijke, in zekere zin onbarmhartige, afwijzende bijdrage van CDA-raadslid Anja van der Eijk – Groeneveld schokte niet alleen voorstanders, maar werd door tegenstanders nauwelijks begrepen. Het was gelukkig haar eigen partijgenoot, wethouder Piet Vreugdenhil, die wat empathischer optrad en met een oplossende suggestie kwam. Waarna de sfeer in de raadszaal toch weer een beetje sympathiek werd.

Dissonant
Voor Westlandse politieke maatstaven was het al met al een vergadering vol vrede. Hopelijk is de nieuwe wethouder Albert Abee verteld dat het zelden zo rustig is in de Westlandse gemeenteraad.
De enige dissonant kwam eigenlijk van de jonge D66-fractieleider Benjamin Hofland, die het debat onverwachts, gespeeld geërgerd maar sympathiek, interrumpeerde. En de burgemeester als voorzitter vriendelijk maande het woord ‘sympathiek’ voorlopig uit het politieke jargon te verwijderen. Taalkundig een verfrissend gebaar. Ook wel sympathiek.

PS.
Maar inmiddels is dat dinsdagsfeertje van pais en vree allang weer over. Is er volop ruzie over een arbeidsmigrantenplan in de Honselse Hertenlaan. Klinken verwijten als ‘Vals spel’ en nog erger. Is er opnieuw een extra raadsvergadering geagendeerd. En is wel zeker dat dat geen gezellige avond wordt, laat staan sympathiek.

Dat sympathieke woord moeten we dus maar gewoon verplicht stellen. Als een soort verbale verademing tijdens allerlei raadsruzies. Zal Benjamin vast een goed idee vinden…

De rubriek ‘je suis rien’ is een boeketje columnpjes, vaak maar van één alinea. Een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje, soms met serieuze ondertoon.

Een gedachte over “je suis rien (226)

Laat een reactie achter bij Jenny Boesenkool Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

De volgende HTML-tags en -attributen zijn toegestaan: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>