Solide spartelen

22 apr

(Westland, 22 april 2020). Eerste vaststelling: we hebben een niet al te sterk bestuurscollege met een zwakke plek. Tweede vaststelling: Daar is democratisch mee te leven, omdat het een raadsmeerderheid achter zich heeft. Derde vaststelling: Die zwakke plek kun je geregeld als politieke bliksemafleider gebruiken zodat de zwakte van de rest niet prominent naar voren komt.
Voor de duidelijkheid, die achilleshiel van wethouderlijk Westland is Leen Snijders. Wie kritiek op hem niet kan velen moet maar stoppen met verder lezen.

Slangenkuil
Leen Snijders dus, van de hier samenwerkende partijen ChristenUnie en SGP. Een aardige man die je al het goede toewenst behalve een wethouderscarrière in de Westlandse politieke slangenkuil. Zijn ongetwijfeld aanwezige talenten zijn daar niet in te zetten, werken veelal totaal averechts.
Sinds hij wethouder is, is het blunder op blunder, het begon al met de valse start over zijn tuinderswoning waarin hij eigenlijk niet had mogen wonen. Daarna werd hij een bestuurder die zich, veelal vanwege gebrek aan deskundigheid, noodgedwongen totaal over gaf aan zijn ambtenaren. En geloof me, die vinden dat heerlijk.

Wethouderscollectief
Bij talloze onderwerpen blijkt Leen hun perfecte buikspreekpop. En zolang dat binnen de politieke marges van het zittende wethouderscollectief gebeurt, zal hij van die kant ook niets horen. Zelfs geen cynisch: ‘Goed gedaan, Leen!”.
In die afhankelijke rol doet Leen vrijwel zeker dingen die tegen zijn politieke idealen, wil en geweten ingaan. Bij ingewikkelde onderwerpen gaat dat vaak goed, hij blijft dan gewoon de hem voorgelegde ambtelijke teksten herhalen (!). Daardoor weten we nu alles over vuilnis ophalen en kapvergunningen. Dat dat allemaal goed gaat. Op papier dan, de werkelijkheid is anders.

Emotieloos
Neem verder, slechts als voorbeeld, de menselijke affaire waarbij persoonlijke attributen, zoals knuffeltjes, kaarsjes en dergelijke, op begraafplaatsen ruwweg in een hoek waren gesmeten omdat de graven moesten worden opgehoogd. Werk, uitbesteed door ambtenaren die hij klaarblijkelijk niet in de hand heeft.
Snijders beantwoordt dan emotieloos vragen van raad en burgers dat de regels nu eenmaal zo zijn. ‘Er mag niets op die graven worden gelegd’. En komt pas na fors aandringen tot koude excuses, verklaart niet echt overtuigend dat het niet meer zal gebeuren. Zoiets verwacht je van een materialistische VVD’er, of misschien een machtsbeluste CDA’er, niet van Leen.

Pijnlijke hoofdrol
Binnen de gemeenteraad groeit de kritiek. Op zijn geklungel, gestuntel en gebungel. Niet alleen vanuit de oppositie – van die kant logisch –, maar eveneens vanuit de coalitie, al is die nog intern. Maar ook al merkbaar in de wandelgangen. Onvoorwaardelijke steun voor Snijders is er eigenlijk alleen nog maar vanuit zijn eigen tweekoppige raadsfractie.
Donderdag tijdens de eerste digi-commissievergadering speelde Snijders weer zo’n pijnlijke hoofdrol. Robottiaans beantwoordde hij vanuit huis lastige vragen. Via de tablet waren de ambtenaren – soufflerend – nabij, een verdrietig beeld.

Vuile werk
En zijn wethouder-collega’s lieten hem opnieuw het vuile werk opknappen. Hoewel er ook onderwerpen ter sprake kwamen die, soms deels, hun eigen portefeuille betroffen. Zoals bijvoorbeeld de problematiek rond de arbeidsmigrantenhuisvesting aan de Honselse Hertenlaan.
Niemand van het bestuurdersgroepje greep collegiaal in, sprong bij, ze lieten hem solide spartelen. Ondanks dat hij consequent in de wij-vorm benadrukte namens het hele college te spreken. Het hielp niet.

Vierde vaststelling: Tijdens en vooral na Corona zullen we, ook lokaal, goede bestuurders keihard nodig hebben. ‘Met  z’n allen komen we er wel doorheen’, benadrukt Rutte steeds.
Vijfde vaststelling: Juist niet met iedereen is in (bestuurlijk) Westland veel beter.

Rien van den Anker

9 gedachten over “Solide spartelen

  1. Snijders geloof in zijn eigen gelijk is net zo groot als zijn eigen geloof. Hij denkt oprecht dat hij het goed doet. Dat maakt hem als politicus ook zo zielig.

  2. De columnist schreef al eerder: Leen, ga heen! Nu hij ook verlaten wordt door zijn eigen collega’s moet hij toch beseffen dat er weinig politieke vrienden over zijn gebleven. Dus nu ook namens mij: Leen, ga heen!

  3. ‘Democratisch mee te leven?’ Daar zit de kern van het probleem . De minimale meerderheid is bij elkaar gezocht door het op een ‘akkoordje’ te gooien met welwillende volgers. Zeer toepasselijk is dan ook het “Westlands Akkoord’ wat de leidraad is voor de huidige ‘bestuurloosvaardigheid’. Uiteindelijk gaat het niet om de macht te verwerven, maar om deze om te zetten in een duurzame samenwerking in het Westlands belang. Niet de angst om controle te verliezen, maar het geloof om er samen uit te komen zou de basis moeten zijn.

  4. Ja, inderdaad het was vorige week donderdag, tijdens de gezamenlijke commissievergaderingen een treurig gebeuren om naar te kijken, morgen de digitale raadsvergaderingen, ik zie het met angst en beven tegemoet.

  5. Tante Geertje placht in dit soort zaken te zeggen : Jongen, een koe is ook een aardig beest, maar wordt uiteindelijk toch geslacht!

  6. Inkeer zou bij Leen Snijders moeten komen door in zijn eigen partijpolitieke spiegel te kijken. Zijn twee fractiegenoten zouden hem daarbij moeten helpen en terechtwijzen. Maar ik vrees dat er van die kant weinig is te verwachten.

  7. Nog even zo doorgaan en het wordt tijd voor gekozen topambtenaren voor alle directies met concrete programma’s , en aangestelde beroepsbestuurders voor linten/openingen/p.r./representatie etc…

Laat een reactie achter bij Ton Tabben Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

De volgende HTML-tags en -attributen zijn toegestaan: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>