(Westland, 11 december 2024). Niet schrikken, ex-wethouder Barend Rombout is de politicus van het jaar geworden. Met een meer dan duidelijke jurymotivatie. Totaal ongeschikt, zonder het lef om de eer aan zichzelf te houden en klaaglijk de hele politieke rest als ruziemakers typeren.
Dan een boek schrijven waarin alleen staat wat hij vindt en met een Disneyachtig plan komen om, als een éminence grise in de coulissen, desnoods een eigen politieke partij te beginnen.
In de verkiezingsuitslag haalt Rombout naast de eerste ook de tweede én de derde plaats! Ver daaronder, bungelen, niet meer noemenswaardig, Peter Duijsens (Westland Verstandig), Jasper van der Voort (Forum voor democratie) en Roel Batelaan (VVD). Saillant detail, burgemeester Bouke Arends heeft maar één punt.
Vilein zingend trio
Barend Rombout dus. Eens wethouder van Westland Verstandig, na een hobbelig jaar op het pluche weggestuurd met een breed gesteunde motie van wantrouwen. Omdat hij volgens de raad, en vooral de vilein zingende lokale Dolly Dots Mireille van der Stelt (GBW), Suzanne van Erven (VVD) en Anja van der Eijk (CDA), de (thuis)zorgproblematiek totaal fout aanpakte. (Pikant, het trio komt uit oppositie én uit coalitie!). Iets wat Barend nog steeds weerspreekt door – onlangs in een tv-talkshow – ambtenaren een steek onder water te geven dat hun informatie onjuist was!
Voor het andere, zwaarwegende verwijt dat hij ook de toekomst van evenementenlocatie De Veiling in Poeldijk verknalde was niet eens meer een motie nodig. Maar die had het vast ook gehaald. Nog pijnlijker was dat Rombout eerder al aangereikte signalen uit zijn eigen partij om te komen tot een chic, zonder gezichtsverlies, vertrek negeerde.
(Nog) wethouder Barend Rombout en CDA-raadslid Anja van der Eijk. Foto Thierry Schut
Alle trucs en valkuilen
Dat gebeurde in juni 2023, leek ook het einde van het tijdperk-Rombout. Maar bijna anderhalf jaar later geeft hij met een boek de uitdrukkingen ‘een vlek in een vlek wrijven’ en ‘zout in de wonden strooien’ een geheel eigen dimensie.
Overheersende vraag is waarom. Na zoveel tijd lijkt het meer op natrappen. Of dat iemand hem adviseerde: ‘Schrijf het van je af, ben jij het kwijt’. Blijft de vraag: waarom pas na 18 maanden.
En waarom concludeerde hij als wethouder niet al na drie of zes maanden dat de politiek niet zijn wereld was, dat hij daarvoor niet geschikt was. En dat hij niet in een arena wilde rondlopen vol ruziemakers en fractieleiders die niet te vertrouwen zijn. Die achter je rug andere dingen zeggen dan tegen jou. Dan neem je – leunend tegen je pensioen – zelf de beslissing en zeg je: ‘Dáár wil ik niet in leven en hou je de eer aan jezelf’.
Dat Rombout nu schrijft dat hij die wereld niet kende is ongelooflijk. Voordat hij wethouder werd was hij – na jaren bij de politie – concerndirecteur van de gemeente Westland. Stond vooraan bij dat politieke wereldje dat hij nu zo verafschuwt. Zag hij alle trucjes en valkuilen voor zijn neus gebeuren.
Ruttiaans afstand nemen
Het is natuurlijk wel politiek Ruttiaans dat de beschuldigde politici zich niet herkennen in zijn kritiek. Al geven ze toe dat er vaak, vooral verbaal, onaangenaam gedoe is. Dat woorden als harmonie en verbinding vaak te zoeken zijn, dat er daardoor te weinig beslissingen worden genomen.. Maar zij noemen achterkamertjes gewoon voorbesprekingen. Dat Barend forse debatten in de raad ruzie noemt is zijn beleving, klinkt het. Dat wethouders instructies krijgen gebeurt niet.
Ook het Westlandse college, bij monde van vier wethouders, neemt afstand van zijn boek. Kennen het beschrevene niet, hebben het boek nog niet gelezen. Zeggen dat zij als zelfstandige wethouders in een dualistisch systeem werken en niet via-via mails of anderszins boodschappen ontvangen wat ze moeten besluiten. Ook niet gemangeld worden vanuit hun politieke fractie.
Wraakactie met positief slot
Dit boek zegt meer over Barend dan over de soms barre Westlandse politiek. Waarin hij zwart-wit de lokale politiek als een almaar ruziënd, totaal onbekwaam, clubje afserveert. Een werkstuk geschreven door iemand die zichzelf schoon praat en de rest de schuld geeft. Zonder enige zweem van het, voor hem zo belangrijke, wederhoor.
Waarbij hij, tussen al deze klaagzangen, zijn oplossing om voortaan 200 willekeurige burgers te vragen om met voorstellen te komen (maar de raad wel te laten zitten), zelf onderuit haalt. Waardoor de poging het boek een positief slot te geven totaal mislukte; voor menigeen is het toch alleen maar een wraakactie.
Ironisch genoeg heet zijn eerste boek ‘Basisfatsoen’. Voordat hij aan ‘Polderpolitiek’ begon had Barend dat eerst nog even moeten herlezen. Nu is het een boek geworden dat zelfs de Slegte niet haalt. Maar ja, maar toch ook wel Westlands politicus van het jaar..
Rien van den Anker
Rake column, vooral de “promotie” van de “politieke kenaus” uit column juni ’23 naar “vilein zingende lokale Dolly Dots” viel me op. Ben verder benieuwd of het Disney achtige plan voet aan de grond krijgt.
Het moet bij een verplicht opstappende wethouder wel erg hoog zitten dat je anderhalf jaar later dit schotschrift schrijft. Je zou toch verwachten dat iemand van dat niveau beter moet weten.
Gezien zijn werkverleden is de man ongetwijfeld op bepaalde gebieden kwalitatief talentvol. Maar met enige zelfkennis had hij toch moeten weten dat hij totaal ongeschikt was voor het vak politiek bestuurder. De vraag is dus of hij in zijn hart een ijdeltuit is.
Er zijn Westlandse ambtenaren die ervan overtuigd zijn dat Rombout een geschikte leidinggevende was maar die ook erkennen dat hij bij tegenspraak niet de gemakkelijkste was.
De tijd heelt alle wonden maar bij Rombout is dat nog lang niet zo ver. Bij hem moet de fase van zelfreflectie nog beginnen.
Dat plan om te komen tot een soort burgerberaad van 200 gewone mensen lijkt wel leuk maar is praktisch onuitvoerbaar. Hoe moet je tot een zekere eenheid komen? Wie neemt dan de leiding? En zo zijn er nog tal van andere vragen.
Kan iemand vertellen of Rombout ook nog wachtgeld heeft ontvangen?
Na de gemeenteraad van woensdag zal Barend Rombout het wel eens zijn geworden met zijn eigen boek.
Het boekje gelezen en ik herken uit eigen ervaring met het vorige college veel wat Barend Rombout beschrijft.