(Westland, 3 mei 2025, nummer 494). Als iemand ergens wil gaan bouwen, bijvoorbeeld een gemeente, dan is het logisch dat je eerst alle betrokken grond verwerft. Zeker die stukken grond die essentieel zijn voor de realisatie van jouw verdere nieuwbouw. De weg er naar toe bijvoorbeeld.
Zoiets heet in het Frans ‘simple comme bonjour’, op zijn Westlands, zelfs iedereen met de korte achternaam begrijpt dat het zo werkt.
Nog niet van gemeente
Dat geldt niet voor de gemeente – lees: verantwoordelijk wethouder Ben van der Stee én zijn ambtenaren -, want nu doet zich zoiets voor bij de Flora Campus, exacter bij het vakcollege daar. Dit Campus-onderdeel moet worden ontsloten met een weg die eerst voor bouwverkeer gaat worden gebruikt.
Maar die grond is nog steeds niet van de gemeente waardoor het hele project fors dreigt te vertragen. Die is nog van twee projectontwikkelaars die de grond in het verleden van tuinders hebben gekocht. Onduidelijk is of ze toen al wisten dat daar een Flora Campus zou komen. Bij projectontwikkelaars mag je daar altijd over twijfelen.
Armen over elkaar
In ieder geval zitten die twee content met de armen over mekaar, want ze zijn het – natuurlijk! – nog niet eens met de gemeente over de prijs. Dat is de realiteit, je kunt het hooguit een beetje dom en onhandig van de wethouder noemen.
Het duo weet namelijk allang dat eerder bij iets soortgelijks verderop de gemeente het dubbele van de geldende richtprijs voor tuinbouwgrond betaalde. Zelfs de man met die korte achternaam begrijpt dat geprobeerd gaat worden om die hoge(re) prijs los te krijgen.
Als bijnaam
De gemeente is nu de weg van procedures ingeslagen en zet de eigenaren onder druk zodat er alleen aan de gemeente mag worden verkocht. Dat is de route naar onteigenen, met als nadeel dat zoiets nogal veel tijd in beslag neemt. Die de gemeente niet heeft.
De wethouder moet de gemeenteraad nog vragen wat die ervan vindt. Er zijn raadsleden die al hebben laten weten dat hij ook wel die korte achternaam verdient. Als bijnaam.
Eigen nieuws vaak te laat
In de journalistiek gebeurt het nogal eens dat je jouw eigen nieuws als laatste brengt. Dat komt omdat je het als betrokkene wel al weet maar soms gebonden bent aan interne, soms zelf opgelegde, vertrouwelijkheid. Dat is logisch voor een directie of afdeling communicatie maar bij een medium (met een redactie) wil daar wel eens de bloeddruk stijgen.
De vraag waar de WOS naartoe gaat draait al tijden rond binnen de lokale journalistiek. De lokale tv- en radiozender moet weg uit ‘s-Gravenzande omdat daar de tweede Berkenflat gaat komen.
Diverse locaties
Omdat de beslissing waar naartoe ook een politieke-financiële is, zijn er in de afgelopen jaren nogal wat locaties langsgekomen. Variërend van De Westlandse Druif en de Noviteit in Monster, het Juliana Sportpark in ‘s-Gravenzande en de Veiling in Poeldijk. Die gingen om verschillende redenen allemaal niet door.
Uiteindelijk leek er maar één nieuwe plek te zijn die door alle partijen wordt goedgekeurd. Iedereen die het moest weten die wist het toen, ook een aantal internen bij de WOS. Als dat meer dan 20 mensen zijn is het vrijwel onmogelijk om zoiets geheim te houden. Bovendien, de journalistieke concurrentie is op zo’n moment uiterst alert.
Nog niet geplaatst
Waardoor het nieuws deze week uitlekte, via AD Westland. De WOS gaat naar het World Horti Center in Naaldwijk. En de verbouwing kost ongeveer 1,5 miljoen euro. Voor een nieuwe televisie- en radiostudio. De raad moet dat geld, wat overigens al in de begroting is opgenomen, nog goedkeuren.
De WOS heeft het bericht nog niet geplaatst. Niet gek, zelfs begrijpelijk, maar toch ook wel bijzonder.
De rubriek ‘je suis rien’ is een boeketje columnpjes, vaak maar van één alinea. Een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje, soms met serieuze ondertoon.