je suis rien

(Westland, 12 april 2025, nummer 491). Eigenlijk is het alleen jammer dat er die avond geen ‘vreemde’ politici aanwezig waren. Terwijl die juist de bijeenkomst in het ‘s Gravenzandse burgerkantoor van Westland Verstandig hadden kunnen opvrolijken.
Het waren nu zo’n 15 gewone burgers die gehoor hadden gegeven aan de oproep van de lokale partij om mee te doen aan de cursus ‘Hoe werkt de gemeentepolitiek?’
Met ‘cursusleider’ Peter Duijsens en als assistenten zijn twee wethouders Carlieke van Staalduinen en Ben van der Stee. Enkele fractieleden liepen gastvrij in de bediening.

Vooringenomen types
De aanwezigen varieerden tussen oprecht geïnteresseerde onwetenden en vooringenomen types met ingebakken standpunten. Die op een van-dik-hout-zaagt-men- planken’-manier al vrij snel hun aanwezigheid kenbaar maakten.
“Ik heb laatst met open mond in de raadszaal geluisterd naar domme opmerkingen,” riep er een gelijk. Ook aan de competentie van sommige raadsleden werd nogal eens getwijfeld.

‘Professor’ Duijsens
Op een heel andere toon dan veel Westlandse raadswatchers hem kennen bleek ‘professor’ Duijsens voor zijn doen partijpolitiek neutraal. Hij pareerde ad rem dat het misschien beter is dat er minder maar wel bekwamere raadsleden zouden moeten komen. Aardig uit zijn mond was daarna de toevoeging dat populisten nu eenmaal populairder zijn dan deskundigen.
Hij kreeg in ieder geval de zaal stil toen hij uitlegde hoe na de verkiezingen een college wordt gevormd en riep dat het soms lastig is om de portefeuilles te verdelen. „Omdat er natuurlijk ook punten zijn, zoals sociaal domein en asiel, waarmee je niet altijd populair wordt.”

Wethouders vinden moeilijk
Eerlijk gaf hij toe dat het niet gemakkelijk is om wethouders te vinden die het métier goed kennen. En hij voegde er gelijk aan toe dat het ook steeds moeilijker wordt om goede kandidaten voor een raadslidmaatschap te strikken.
Bij de aanwezigen klonk enige verrassing toen ze hoorden dat je in Westland ‘maar’ 500 stemmen nodig hebt voor zo’n zeteltje. Heel even denk je dan dat een nieuwe kandidaat zich spontaan gaat melden.

Avond voor Piet Snot
Daarna volgde onder meer een discussie over het nut van burgerparticipatie. Waarbij een vragensteller zei de indruk te hebben gehad voor Piet Snot op zo’n avond aanwezig te zijn geweest. „Dat is ook lastig, want je weet eigenlijk van tevoren al dat niet iedereen zijn zin krijgt,” verdedigde Duijsens zich nog.
Wel jammer was dat de vraag ‘Hoe groot is de macht van de ambtenaren?’ niet kwam. En dat niemand durfde te vragen of er nog achterkamertjes bestaan? En ook waarom Duijsens bijna altijd als enige de stem van zijn partij vertolkt? Maar het kan zijn dat die later in de stilte van de coulissen zijn gesteld.

Vragen over hun eigen ‘aigen’
Daarna kreeg de avond een bizarre wending die vaak dit soort informatieve sessies kenmerkt. Kwamen er allerlei vragen van burgers waarin het alleen maar ging over hun eigen ‘aigen’. Over hun privé-probleemgeschil met omwonenden en/of de gemeente. De ergsten zijn dan die ‘gewapend met een dossier onder de arm’ stante pede van een wethouder een oplossing verlangen, of liever nog, eisen.
Sommige cursisten vroegen of er nog een vervolg komt? Duijsens knikte, stuurde de cursisten een dag later al een datum: 24 juni, om 19.30 uur. Met extra aandacht voor moties, vragen, amendementen, initiatieven, interpellaties etc. De specialiteiten van Duijsens…

Ook andere politici
Hopelijk worden dan ook ‘vreemde’ politici nadrukkelijk uitgenodigd. Bijvoorbeeld van de oppositie. Het CDA of de LPF? Kunnen cursisten ontdekken hoe gemeentepolitici live met elkaar omgaan. Dat je na een fel debat gewoon samen een borrel kunt drinken. Desnoods in het huis van de ‘vijand’.

De rubriek ‘je suis rien’ is een boeketje columnpjes, vaak maar van één alinea. Een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje, soms met serieuze ondertoon.