(Westland, 7 december 2024, nummer 473). Een boeiend interview op Radio 1 afgelopen maandag in het programma WNL Haagse Lobby. ‘Slachtoffer’ was de Westlandse wethouder Peter Valstar die een kleine 10 minuten onder het mes ging bij Martijn de Greve.
Een journalistieke pitbull die een soort kruising is tussen Sven Kockelmann en Rutger Castricum.
‘Een harde’
De Westlandse bestuurder, die hiervoor enige jaren VVD-Tweede Kamerlid was, moet de man wel kennen en anders ongetwijfeld gewaarschuwd zijn dat De Greve ‘een harde’ is. Dat spectaculair de boel een beetje oppoken zijn handelsmerk is.
Dat had hij zeker moeten weten toen bleek dat De Greve hem juist wilde spreken terwijl de wethouder een café-achtig VVD-avondje onder het motto ‘Politiek en pils’ bezocht. Over het onderwerp ‘arbeidsmigratie’.
Waar huidig VVD-Kamerlid Thierry Aartsen sprak, een volksvertegenwoordiger die nogal spectaculaire ideeën heeft over een terugkeerpremie voor overlastgevende, verslaafde of dakloze arbeidsmigranten. Opgebouwd uit onder meer door hen hier gespaarde AOW-premies.
‘Op locatie’
Daarover wilde De Greve dus Valstar een de tand voelen. Dan moet je als ervaren politicus ook beseffen dat je ‘op locatie’ zit, dat het in een rumoerige horecalocatie niet altijd lukt om een, desnoods semi-rustige, hoek te zoeken. Waar je op messcherpe vragen goed kunt reageren.
En zo ontstond een interview dat als hijgerig en onrustig kan worden getypeerd, waarbij de interviewer de geïnterviewde professioneel probeerde te tackelen. In de stijl van: ‘Ik hoor het niet precies, wat zei u nu?’ Waarbij hij Valstar (overmoedig!) toch ontlokte dat ook Westland eigenlijk minder arbeidsmigranten wil.
Geroezemoes
Dat die – in het geroezemoes – zijn uitspraken genuanceerd omgaf met quotes als ‘voorlopig niet’ en ‘uiteindelijk wel’ ging dus verloren. Later werd in ieder geval het YouTube-filmpje van het interview voorzien van de kop: Gemeente Westland wil af van arbeidsmigranten.
Op Linkedin reageert Valstar dat jammer te vinden. En hij vult zichzelf aan: ‘Sterker nog, in het Westland zeggen we dan: daar klopt geen klote van.’
Volgens hem doet die kop geen enkel recht aan het uitgebreide gesprek, zegt hij zichzelf rechtvaardigend.
Gewoon nee zeggen
Hoewel qua kop deels gelijk hebbend moet hij toch maar weer eens zijn eigen hoofd in de spiegel bekijken en concluderen dat hij het had kunnen weten.
Ook zeggen dat hem dit, na zoveel Kamerervaring, niet had hoeven overkomen. Gewoon nee zeggen of eerst een betere gesprekslocatie zoeken. Desnoods in de auto.
Bejaarden-advocaatje
En dan was er natuurlijk ook de lachwekkende ophef over het bejaarden-advocaatje in Maassluis. Daar bleek dat senioren ‘s middags zo’n alcoholisch geel drankje met slagroom niet meer mochten innemen in de ontmoetingsruimte van hun appartementencomplex.
En ook geen andere sterke drank meer. Doei neutje, doei ‘pikketanussie’.
Incidenten
De bewoners, niet alleen de gebruikers, boos. Minimaal over twee dingen. Ten eerste dat ze dat verbod opgelegd hebben gekregen zonder overleg. En ten tweede omdat het verbod voor iedereen geldt terwijl, later werd dat pas verklaard, er incidenten bij enkelen waren geweest.
Zo noemen bestuurders gebeurtenissen waarbij het voor kwam dat de drank verkeerd viel, mogelijk omdat er iets teveel naar binnen ging. Opmerkelijk is wel dat bier en wijn wel mochten. En mogen.
Schaterlachen
Publiekelijk ontstond er een landelijke rel waarbij eigenlijk iedereen zich afvroeg of je oudere mensen wel kan betuttelen wat ze niet en wel mogen drinken. Het meest bizarre was dat ‘geen alcohol drinken’ als gezondheidsargument voor een lang leven werd opgevoerd. Wat zelfs een 90-jarige zonder gebit tot schaterlachen bracht.
Veertien procent
De bestuurders zijn zich een hoedje geschrokken en draaiden inmiddels de maatregel terug. Een advocaatje mocht weer wel omdat dat maar 14 procent alcohol bevat, andere sterke drank zit veel hoger.
De rust lijkt weergekeerd, maar de discussie over betutteling is zeker nog niet voorbij. Heeft inmiddels wel de assertieve senioren geniaal geprikkeld. Het verhaal wil dat er nu met een scheutje water aangelengde jenever wordt geschonken. Ook veertien procent alcohol!
Je rubriek ‘je suis rien’ is een boeketje columnpjes, vaak maar van één alinea. Een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje, soms met serieuze ondertoon.
Het is toch onbegrijpelijk dat sommige bestuurders tegenwoordig denken dat ze ouwetjes maar kunnen betuttelen. Maar de straf is hard als ze zelf zo oud zijn geworden.
Zo gaan we terug naar de Drooglegging als ooit in Amerika gebeurde. Gewoon je drankje verstoppen in een theekopje.
Verbaasd dat de ervaren wethouder Peter Valstar er toch weer in tuinde. Het was verder wel een leuk interview om het te zien op YouTube.
Ze zouden die uitzending van de Haagse lobby bij de WOS als lesmateriaal moeten gaan gebruiken.