(Westland, 26 november 2025). Het leek zo’n bijzonder en uniek plan, en dat was het ook: Totale nieuwbouw van de nu sterk verouderde Careyn-zorginstelling De Rozenhof aan de Anjerlaan in Naaldwijk, met ruim 60 zorgappartementen.
En daarnaast een acht etages hoog gebouw met 40 reguliere appartementen, onder meer bestemd voor oudere op toekomstige zorg gerichte Westlanders, zorgmedewerkers, mantelzorgers én ook partners van patiënten. Plus een parkeergarage.
Schrijnend manco
In de in ons land over het algemeen meer dan goed functionerende zorg voor ouderen en patiënten is er een gênant schrijnend manco. Dat betreft met name bejaarde echtparen waarvan de ene partner plotseling vanwege ouderdom of ziekte zorg nodig heeft.
Die de ander vanwege de veelal bijna gelijke leeftijd niet (meer) kan bieden. Dat zijn dan mensen die soms meer dan 60 jaar bij elkaar leefden en woonden. Soms tachtigers, soms negentigers. Waar de burgemeester officieel op bezoek komt om een bijzonder trouwdagtaartje te nuttigen.
Doordat de een opgenomen moe(s)t worden in een zorginstelling werd dit ‘eeuwige’ huwelijk letterlijk verstoord. Moe(s)ten de twee echtelieden noodgedwongen apart van elkaar verder leven. Vaak ook nog eens op behoorlijke afstand van elkaar, in verschillende tehuizen. Worden hun persoonlijke contacten, van de een op de andere dag, ineens beperkt tot soms een uurtje. Gehaald en gebracht met de Plusbus.
Ideale uitkomst
Een mogelijkheid om echt vlak naast de zorginstelling (en je partner) te komen wonen was in dit soort gevallen een ideale uitkomst. De woonafstand tussen de twee partners zou bij de nieuwe Rozenhof maar enkele tientallen meters worden; in sommige gevallen zouden ze zelfs naar elkaar kunnen zwaaien.
Er werd in het begin zelfs gedacht aan een soort glazen gang tussen zorg- en woonhuis. Breed genoeg voor rollator of rolstoel. Schitterend voor ‘een bakkie’ tussendoor.
Maar het sprookje gaat niet door, de verantwoordelijke zorgorganisatie Careyn, of (duidelijker) een nieuwe directie heeft het, noem maar, ambitieuze maatschappelijke plan met een gebouw voor partners en mantelzorgers geschrapt. Volgens goed ingewijden vanwege de hoge kosten, maar ook omdat zo’n tweede complex realiseren gewoon niet tot de core business van Careyn behoort.
De 60 nu nog geplande zelfstandige woonzorgappartementen met verpleegzorg (voor deels psychogeriatrische cliënten) vallen daar wel binnen. Hun liefdevolle partner voor het leven past daar ineens niet meer in.
Overnemen
Het Westlandse gemeentebestuur dat in feite, behalve met vergunningen, niets met de nieuwbouw van het plan Rozenhof te maken heeft, is inmiddels met de Careynwijziging akkoord gegaan. En heeft dit besluit, op zich opmerkelijk, zelf afgelopen week bekend gemaakt; bij Careyn bleef het tot nu toe stil.
En wat nu? In theorie zou de gemeente, als de zorgorganisatie het daarmee eens zou zijn, het nu geschrapte bouwplan in theorie zo kunnen overnemen. En de huurwoningen aanbieden aan partners van patiënten of mantelzorgers. Waarbij er elders toch weer andere woningen vrij komen. Maar dat zal wel weer niet lukken, teveel kosten of ambtelijke molens.
Zodat tante Sjaan, die mogelijk nu al thuiszorg (van Careyn?) heeft, iedere keer weer, misschien wel dagelijks, op en neer naar oom Piet in die nieuwe Rozenhof moet gaan. Met de Plusbus.
Careyn zegt er vooral te zijn voor kwetsbare ouderen, ze moeten maar eens gaan praten met tante Sjaan. En dan dat moeilijke woord core business maar gewoon voor de deur laten liggen.
Rien van den Anker
Het was zo’n goed plan maar waarschijnlijk levert het te weinig op volgens Careyn. Het gaat dus weer gewoon om geld.
Een nieuwe directie dus en die wil gewoon even laten merken dat ze aanwezig is. Hoezo denken aan een sociaal klimaat voor je cliënten?
Het is toch zo schandalig dat mensen na zoveel jaar uit elkaar worden gehaald.
Laat de ouwetjes maar zo lang mogelijk thuis blijven en als het dan fout gaat dan laat je ze alleen doodgaan.
Zou die nieuwe directie geen ouders hebben?